به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آرت گیل :

برنامه سینمایی «هفت» شب گذشته با موضوع بررسی فیلم‌های انیمیشن در سینمای ایران به روی آنتن رفت. در این قسمت از برنامه بهرام عظیمی و امیر محمد دهستانی به بحث در مورد وضعیت سینمای انیمیشن در ایران پرداختند و سپس شاهرخ دولکو به همراه مسعود فراستی –که چند هفته غیبت داشت- فیلم سینمایی «لاک قرمز» به کارگردانی سید رسول سید حاتمی را نقد کردند.

در ابتدای برنامه «هفت» بحث‌های به وجود آمده در مورد میزان تقاضای اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران برای دریافت کارت حضور در کاخ جشنواره فیلم فجر  پیگیری شد و مسعود نجفی مدیر روابط عمومی سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر تاکید کرد که تعداد منتقدانی که برای حضور در کاخ  جشنواره تقاضای کارت کردند، ۱۷۰۰ نفر نبودند بلکه ۲۲۰ نفر بودند. شاهین امین سخنگوی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی اعلام کرد که این انجمن حدود ۴۰۰ عضو دارد.

منصور لشگری قوچانی تهیه کننده «قاتل اهلی» در ابتدای برنامه  با انتقاد از  جنجال‌هایی که در مورد این فیلم به وجود آمده، اعلام کرد که اگر بتواند تا دو یا سه ماه آینده روند ساخت «قاتل اهلی» را مدیریت کند، به احتمال زیاد فیلم بعدی مسعود کیمیایی را هم تهیه خواهد کرد.

دهستانی: تلویزیون فتیله‌اش در انیمشن سازی را پایین کشیده

با پایان بخش ابتدایی برنامه «هفت» امیر محمد دهستانی و بهرام عظیمی، کارشناس و انیمیشن ساز سینمای ایران روبرو یکدیگر قرار گرفتند و بحث در مورد این فیلم‌های انیمیشن در ایران پرداختند.

امیر محمد دهستانی در باره مشکلات انمیشن سازی در سینمای ایران گفت: « اساسا شرایط تولید انیمیشن در ایران آنقدر سخت است که گاه ساخت یک اثر تا ۳ سال زمان می برد و تهیه هزینه ها در این مدت برای تهیه کنندگان بسیار دشوار است. شکستن رکورد کمترین زمان تولید یک انیمیشن سینمایی در ایران امروز موضوعیت دارد. انیمیشن به دلیل بالا بودن بودجه و زمان بر بودنش قطعا نیاز به حمایت دارد. متاسفانه امروز تلویزیون هم فیتیله را پایین کشیده و مثل گذشته وارد تولید انیمیشن نمی شود.»

بهرام عظیمی از شناخته شده ترین انیمیشن سازهای سینمای ایران که سابقه کارگردانی انیمیشن سینمایی «تهران ۱۵۰۰» را هم دارد، در رابطه با مشکلات ساخت انیمیشن در سینمای ایران گفت: «تولید یک انیمیشن منوط به کار تیمی است، چیزی که کمتر درمیان ایرانیان معنا دارد. برخلاف ایران ما در کشورهای روز دنیا نظیر ژاپن می بینیم تولید یک انیمیشن توسط گروه های ۳۰۰ نفره انجام می شود که در هنگام کار تمام تمرکزشان بر کار است و یاد گرفته اند در کار تیمی نقش آفرینی کنند.»

اما مقایسه سینمای ایران با سینمای ژاپن در مورد انیمیشن سازی، موجب شد که دهستانی در رابطه با این موضوع واکنش نشان دهد و بگوید: «تولید انیمیشن در ایران را نمی توان با کشورهایی مثل ژاپن مقایسه کرد. به هر حال روحیات و خلقیات ما ایرانی ها گاهی با مردم دیگر کشورها متفاوت است. ما تمایلات به تک روی بیشتر داریم. تولید پروژه هایی نظیر «فیلشاه» یا «شاهزاده روم» در ایران به همین صورت بوده است که با حداقل امکانات و تیم های کوچک انجام می شود و از قضا موفق هم بوده است.»

یکی از مهمترین بخش‌های ساخت یک انیمیشن به موضوع شخصیت پردازی آنها باز می‌گردد، عظیمی که در سال‌های گذشته شخصیت سیا ساکتی را خلق کرده بود،  در رابطه با این موضوع توضیح داد: «خلق شخصیت سیا ساکتی در انیمیشن ها اتفاقی بود و این طور نبود که بر اثر یک کار مطالعاتی و پژوهشی صورت بگیرد. اساسا مشکل ما در خلق شخصیت ها به قصه‌هایی که برای کودکان نوشته می‌شود باز می‌گردد. مسئله از کتاب کودک شروع می شود. امروز تعداد کسانی که در حوزه کتاب کودکان فعالیت می کنند، چه تعداد است؟ بسیاری از نویسندگان ما گمان می کنند ساده ترین داستان نوشتن برای کودکان است. درحالی که تنها برتری کتاب کودکان ما نسبت به جهان، تصویرسازی خوب آن است و اساسا در قصه گویی برای کودکانمان ناتوانیم. شما چه تعداد فیلم خوب برای کودکان در سال می بینید که قصه خوب تعریف کند؟ حالا به سراغ انیمیشن بیاییم. انیمیشن کمی جلوتر و سخت تر از فیلم‌‌های کودکان است. چون همه چیز را باید خلق کنیم. ما همواره به دنبال آمدن یک مدیر جدید هستیم و منتظریم شخصی بیاید و ببینیم چه تفکر، تصمیم و سیاست‌های جدیدی در مورد ساخت انیمیشن دارد.»

امیر محمد دهستانی با بیان این‌که باید در مورد انیمیشن سازی دنبال نوابغ این عرصه بود، درباره ذائقه شکل گرفته مخاطبان در مورد تماشای انیمیشن‌های جذاب گفت: «انیمیشن های بزرگ و جذاب دنیا امروز ذائقه سازی کرده اند و ذائقه کودکان ما را انیمیشن های آمریکایی شکل داده اند و لذا برای موفقیت باید روی همین مدار راه رفت. حتی «شاهزاده روم» از ساختاری مشابه انیمیشن های روز دنیا و آمریکایی پیروی کرده است. ما برای خلق دائقه و قهرمان خودمان نیاز به حمایت داریم. هنوز کسی سفارش چنین کاری را به ما نداده است. ما باید به فردهای این کار در حوزه انیمیشن ایران اعتماد کنیم. انیمیشن ایران برای رشد به «پله» هایی احتیاج دارد که این صنعت را دگرگون کنند.»

عظیمی درباره طراحی اخیر خود که ساخت آن با موافقت یکی از شرکت‌های انیمشن سازی چینی همراه شد، گفت: «من یک داستان بکر پرفروش به نام « ابر قهرمان از نازی آباد برمی خیزد» را بر اساس داستان ۷ ابرقهرمان جدید در منطقه نازی آباد طراحی کردم و قصد تولید آن را داشتم. در میان این ۷ چهره، حداقل ۴ قهرمان جدید معرفی کردم که تابحال نمونه اش وجود نداشته است. با ارائه این طرح در کشورهای خارجی، توافقاتی نیز با یکی از شرکت‌های انیمشن سازی در کشور چین به میزان ۱۵ میلیون دلار انجام شد و قرار بود نیمی از این سرمایه را آنها و نیمی دیگر را ما متقبل شویم. اما چه اتفاقاتی رخ داد که من این انیمیشن را نساختم؟ نیروهای توانمند و متعهد تولید انیمیشن در ایران محدود است و متاسفانه امروز این افراد با پول هنفگت جذب نهادهای دولتی شده اند و این نهادها چرخه طبیعی انیمیشن سازی در ایران را بهم ریخته اند. حال یا من باید نامردی کنم و به این افراد را با پول بیشتر بدهم یا اصلا انیمیشن دیگر تولید نکنم.»

دولکو: مشکل اصلی «لاک قرمز» در فرم آن است

با پایان بحث در مورد انیمیشن سازی در سینمای ایران، مسعود فراستی و شاهرخ دولکو در بخش میز نقد برنامه «هفت»، فیلم سینمایی «لاک قرمز» به کارگردانی سید رسول سید حاتمی را که این روزها در سینمای کشور به روی پرده است را نقد کردند.

مسعود فراستی بحث در مورد فیلم «لاک قرمز» را از نقد فیلمنامه آن آغاز کرد و گفت: «فیلم «لاک قرمز» اگر فیلمنامه به اندازه‌ای داشت، می‌توانست فیلم بدی نشود. خود فیلمنامه مشکل اول فیلم است. اسم فیلم «لاک قرمز» است. علی القاعده باید این قرمزی با میزان تلنبار مصیبت در فیلم تنیده می‌شد و مخاطب در تماشای این درد‌ها، شاهد شور و شیطنت هم می‌بود، اما این شیطنت در فیلم به طور کل دیده نمی‌شود.»

شاهرخ دولکو که خود سابقه کارگردانی در کارنامه دارد، درباره فیلم «لاک قرمز» گفت: «به دلیل این‌که من خودم سابقه فیلمسازی دارم، صحبت کردن درباره «لاک قرمز» برای من سخت است. چون «لاک قرمز» فیلم اول آقای سید حاتمی است و من خیلی دوست ندارم یک فیلمساز جوانی را که فیلم بدی هم نساخته، نقد کنم. از طرفی فیلم نه آنقدر بد است که از آن صحبت نکرد، و نه آنقدر خوب است که از بدی هایش نگفت. بنظرم شاید بتوان بیادن کرد که استراتژی فیلم غلط است. یعنی نگاهی که فیلمساز به فیلمش داشته غلط است. اما از سوی دیگر بازیگران این فیلم از جمله پردیس احمدیه و پانته‌آ پناهی‌ها به خوبی از پس نقش‌ها برآمدند و درخشان ظاهر شدند. در کل«لاک قرمز» فیلمبرداری خوبی داشت و با تدوین بهتر می توانست کمک بیشتری به فیلم شود.»

مسعود فراستی در ادامه نقد خود به فیلم «لاک قرمز» را تند تر کرد و گفت: «صحنه مرگ پدر را به یاد بیاور. بدون دیدن صحنه مرگ، تنها با یک افکت بد، مخاطب مرگ را می شنود و با یک کات بدتر به مراسم ختم شخصیت پدر می‌رود. درحالی که باید این حس تنهایی دختر را احساس کند. این اتفاق در فیلم باعث شد فیلم از حس بیافتد و لحظه های مهم فیلم کات بخورد. گویا در این فیلم خویشتن داری خودآگاهانه و نابجایی، حس را از فیلم می‌گیرد و این خویشتن داری خودآگاهانه کارگردان باعث می‌شود که مخاطب با دختر قصه همدرد نشود.»

دولکو در پاسخ به گفته‌های فراستی گفت: «من فکر می کنم این موضوع مسئله‌ای نیست که فیلم را ضعیف کند. اشتباهاتی در شخصیت فیلسوفانه پدر در آن طبقه جامعه (معتاد و فقیر) وجود دارد که باعث می‌شود فیلم از نفس بیافتد. به نظر من مشکل اصلی فیلم در فرم آن است.»

فراستی در ادامه نقد «لاک قرمز» تاکید کرد:« فیلمساز گمان کرده هرچقدر بیشتر دردهای اجتماعی را بگوید یک امتیاز برای فیلمش است. آنقدر این دردها را در فیلمش پرتاب کرده که دیگر نمی تواند آنها را جمع کند.»

فراستی درباره سکانس‌های خوب فیلم «لاک قرمز» گفت:« در این فیلم چند صحنه خود داریم که یکی از آنها به دعوای نقش اصلی فیلم با پیرمردی که در بهزیستی کار می‌کند بازمی‌گردد که بسیار خوب است و دیگر سکانس خوب فیلم هم عروسک فروختن دختر فیلم و حمله ماموران شهرداری به او است. صحنه آخر کاملا مشکل نگاه فیلمساز و فرم را نشان می دهد. دختر وارد کوچه می شود، فضای کوچه چیزی شبیه رئال و سورئال است. شخصیت اصلی فیلم عروس و لباس عروس را نگاه می کند و به همین برای عروسک‌ها لباس عروس می دوزد. ناگهان فیلم از یک لحن رئال، تبدیل به یک فیلم نیمه فانتزی می شود و همین را هم تا آخر رعایت نمی کند. دختر وارد خیابان می شود، به عروسک ها لاک زده و لباس سفید هم تن آنها کرده است. دوربین هم به ناگهان سراغ یک دختر بچه مدرسه ای دیگر می رود و می خواهد به شکل صوری فیلم را گرد کند. یعنی موضوعی را تمام نکرده وارد موضوع دیگر می شود.»

شاهرخ دولکو هم درپایان تاکید کرد  که در اکثر فیلم های ایرانی از جمله «لاک قرمز» مشکل فرم وجود دارد و فیلمسازان برای بیان حرف‌های خود از فرم سینمایی یک فیلم خارج می شوند.